De wilgenhut

Je merkt het... ik ben al een paar weken in lentestemming. Terug buiten kunnen komen na een koude en natte winter... daar lééft een mens toch voor. De moestuin is omgespit  (Bedankt voor de hulp, schoonpapa!), de eerste groentjes worden stilaan gezaaid, ... Maar ook onze pagadders vinden het weer heerlijk om op die malse grassprietjes te spelen.

Toen de eerste zonnestraaltjes sporadisch kwamen piepen - het was nog winter - troffen wij onze eerste voorbereidingen. De wilgen werden geknot. De takken werden aan de onderkant een beetje afgestript, samengebonden en in water gezet.

Een week of 3 later werden ze in een halve cirkel in de grond geplant, bovenaan samengebonden (wat eigenlijk mislukte, maar het bouwwerk hield stand), zodanig dat ze een soort van tipi vormden. En zie... onze eerste, eigenste, natuurlijke wilgenhut werd een feit.

  

De bedoeling is dat hij wortel schiet, de takken bladeren vormen en zichzelf zo laat dichtgroeien. We 'planten' onze wilgenhut net voor de laatste winterprik. Het vroor toen toch nog stevig gedurende een aantal dagen. Eerlijk gezegd zag ik ons projectje een beetje de 'vries' ingaan. 

Maarrrrrr.... mijn hartje maakte vanmiddag een heuse vreugdesprong! Wat zag mijn opmerkelijk oog...

De eerste blaadjes vormen zich!! En bij het appelboompje dat we onlangs verplaatsten, vormen zich de eerste bloesems.

Het komt in orde. Ergens in de verte ruiken wij de zomer al (alsof het nog niet snel genoeg gaat ;-)). Een zomer vol appeltjes in de wilgenhut... 't Is gewoon nog even wachten totdat deze heer en zijn dames hun jasje mogen uitdoen.

O ja, ik verkocht dit weekend wat spulletjes van mijn pagadderkes op een tweedehandsbeurs. Ik liep er een heel interessante mevrouw tegen lijf. Neem maar eens een kijkje op haar blog: miezemuizen.blogspot.com