Even iets anders...

Het is hier weer even stil geweest, op dit blogje. Daar had ik weer zo mijn redenen voor. De meeste van jullie zullen het misschien wel weten: naast naaien en juwelen maken heb ik nog een derde passie: beeldhouwen. En daar kroop de afgelopen maanden al mijn vrije tijd in.

Het begon eigenlijk vorig academiejaar. Minstens één keer in het jaar zorgen onze lieve docentes dat wij een studie kunnen maken van een model. Vorig academiejaar geraakte mijn torso naar model niet klaar. Als bijna-fulltime-werkende mama van 3 gebeurt het vaak dat ik later dan verwacht in de les arriveer. Meestal hebben mijn klasgenoten er dan al 2 uur opzitten. Gelukkig kon ik het afmaken in het eerste trimester. 'Osmie' (= ons mieke, ons meisje) zag er toen zo uit... (excuus voor de slechte foto... smartphones zijn geen reflexcamera's)

Na het boetseren werd er met gips een mal gemaakt. Ik kan het je verzekeren... het is een heel gesmos, maar o, zo fijn. Van kop tot teen werden zowel 'Osmie' als ikzelf bedekt met gips.

Ik kreeg van mijn lieve juf (ja, hoor ... ze is écht wel lief! En ze leest waarschijnlijk mee) de opdracht: 'Doe er iets mee... laat het niet zo maar 'sec' een torso wezen'.

Gaandeweg besloot ik  de mal in te leggen met papier-maché. Dit zou een stevige basis vormen om twee hobby's met mekaar te verenigen: beeldhouwen en naaien. Mijn hart maakte al een sprongetje!

 

Wanneer je een kledingstuk naait, zie je je creatie patroondeel per patroondeel groeien. Bij 'Osmie' had ik geen patroondelen en werd het een beetje improviseren. Maar ook dit groeide stukje per stukje. Originele ideeën werden geschrapt en vervangen door nieuwe en nieuwe ideeën werden weer omgeruild voor originele.
Het nuttige werd zelfs aan het aangename gekoppeld. Op vrije weekenden werd er aan de tuintafel 'gecreëerd'.

Naar goede gewoonte leverde ik het werk net op de valreep af. (Om de een of andere reden presteer ik beter onder druk, deadlines zijn mijn musthaves). De commentaren van die lieve docente waren alleszins lovend. Klasgenoten reageerden verrast. 
Nu enkel nog de jury overtuigen...

Moederliefde  (afstudeerproject IL beeldhouwkunst 4e jaar) 

Rood/groenkapje

Grote Broer kreeg een uitnodiging van zijn beste vriendin. Lotte en zoonlief zijn al sinds de tweede kleuterklas onafscheidelijk. Het sprak voor zich dat hij een cadeautje mee wilde nemen. Maarrrr.... zoonlief zit opgezadeld met een rasechte ploetermoeder.
Als mama van 3, die bijna voltijds buitenshuis werkt, weet ik soms echt niet waar mijn hoofd staat. Mijn agenda is al even chaotisch als mijn huishouden, om nog maar te zwijgen over mijn 'to do' lijstjes. (Wat zegt die ene spreuk weer over 'Creatieve Geesten'?) Manlief zag het al mijlenver aankomen dat ik het 'cadeautje' zou vergeten...
Onvermijdelijk kwam de vraag 'Mama, welk cadeautje krijgt Lotte eigenlijk?' tijdens het avondeten bovendrijven....Even bleef het stil, manlief kneep zijn ogen tot fijne spleetjes (of knipoogde hij?), nam de zorg voor kinderen over en ruimde de tafel af. Ik haalde mijn naaimachine boven, (knipoogde even terug), nam 'Feest in het Knutselbos' (fantastisch boek!!) uit het boekenrek en begon aan mijn getover met naald en draad.
Na enkele uurtjes (en toch wel een heel klein beetje gevloek wegens de tijdsdruk, maar deed ik dit mezelf niet aan?) werd Rood-/groenkapje geboren....een kruising tussen een Tante Hilde-pop en het Roodkapje van Inge Snuffel en Mamarina. Wachtend op de goedkeuring van zoonlief, bleef ze op de kast zitten.
's Ochtends kon ik nog net op tijd ingrijpen. Grote Zus en Kleine Zus hadden zich als echte  poppenmoeders rond Rood-/groenkapje geschaard. Het kleine popje werd zorgvuldig voorzien van een andere outfit, toen Grote Broer haar als een briesende leeuw uit hun handen trok. Het liep bijna fout af...(In mijn verbeelding zag ik al flarden van de pop in het rond vliegen)
Samen met zoonlief koos ik nog een mooi papiertje en een schattig lintje. Rood-/groenkapje was klaar om te verhuizen...
Trots als een gieter stapte Grote Broer, samen met zijn cadeautje, in de auto...

Glas

Veel nieuws verscheen er niet meer op dit blogje. Maar dat wil niet zeggen dat we hebben stilgezeten. Enkel de tijd om te bloggen ontbrak eraan.
Om mijn creatief ei kwijt te kunnen, bewandel ik wel eens verschillende wegen. Maar hoe je het ook draait of keert, er is 1 pad waarop ik vroeg of laat weer beland. Glas....
Het begon met fusen in de microgolf met de zogenaamde hotpot. Heel leuk, maar verder dan cabochons kwam ik niet.

Het branden van glas gaf dan weer andere mogelijkheden. Kraaltjes, ringtops, ... Er kwam wel eens eentje stuk uit de oven, maar dat is leergeld dat dient betaald te worden.
De workshops volgde ik bij ons11 en bij 'Zilver en glas'. De lesgeefsters waren stuk voor stuk heel vriendelijke en geduldige dames! Het branden van glas gaf me een volledig zen-gevoel... Na een workshop kwam ik met een leeg hoofd thuis en genoot ik van een weldoende nachtrust op de koop toe...

Eerste kennismaking met het glasbranden

Bij ons11 kreeg ik de gelegenheid om mijn zilveren ring zelf te 'smeden'. Een fantastische ervaring.
Voorlopig ben ik niet geneigd om een eigen installatie aan te schaffen, maar eerlijk gezegd proeft dit toch naar meer.... Wie weet wat het nieuwe jaar brengt?...

Zilveren ring met gebrande glazen bolletjes